مقاله تنش اکسیداتیو در گیاهان زراعی

تنش اکسیداتیو؛ گونه های اکسیژن واکنشگر (ROS) فرم هایی از اکسیژن اتمسفری(O_۲) می باشند که تا حدودی احیا شده اند. از برانگیخته شدن اکسیژن، سینگلت اکسیژن بوجود می آید، یا با انتقال یک، دو ویا سه الکترون به اکسیژن به ترتیب رادیکال های سوپر اکسید، پر اکسید هیدروژن یا رادیکال هیدروکسیل تشکیل می شود. بر خلاف اکسیژن اتمسفری، ROS دارای توانایی نامحدود در اکسیداسیون اجزای سلولی مختلف بوده و می تواند منجر به تخریب اکسیداتیو سلول گردد.

گونه های اکسیژن واکنشگر در سلول های گیاهی دارای منابع تولید زیادی می باشند. برخی از آنها در متابولیسم طبیعی سلول مانند فتوسنتز و تنفس نقش دارند. بر اساس دیدگاه های رایج، ROS یک محصول ثانویه اجتناب ناپذیر ار متابولیسم هوازی می باشد (takahashi and Asada,1987). دیگر منابع ROS متعلق به مسیر هایی هستند که در طی تنش های غیر زیستی بوجود می آیند مانند مسیر glycolate oxidase  در پراکسیزوم ها طی تنفس نوری.

مکانیزم های اصلی اسکاونجینگ ROS در گیاهان شامل سوپر اکسید دیسموتاز(SOD )، آسکوربات پراکسیداز (APX) و کاتالاز (CAT) میباشند (Willekens,1997). بین SOD ، APX  یا CAT برای تعیین سطح رادیکال های سوپر اکسید و پر اکسید هیدروژن تعادل برقرار است ( Bowler,1991). میل ترکیبی APX (با مقادیر میکرو مولار) و CAT ( با مقادیر میلی مولار) با پراکسید هیدروژن، نشان دهنده اینست که این دو در دو کلاس متفاوت از آنزیمهای اسکاونجر قرار دارند. APX  مسئول تعدیل میزان ROS برای سیگنالینگ و CAT مسئول برطرف کردن زیادی ROS در طی تنش می باشد.